Essentie in de huidige tijden

Wat is essentie? Essentie is wat ze altijd geweest is en nog steeds: onveranderlijk en niet onderhevig aan veranderlijke omstandigheden, meningen en verhalen. In dit artikel wil ik het niet hebben over de essentie van iets. Niet over de essentie van de recente situatie rond het weidverspreide ‘beestje’, noch die van het onderwerp van stijgende stralingsniveaus. Ik wil, vanuit wat ik zie, helpen om bij de Essentie te komen die voorbij gaat aan deze dingen, en tegelijk stilstaan bij enkele dynamieken die hierbij optreden in het wezen Mens en hoe deze uitdagingen ons uitnodigen om ze te overstijgen en bij Essentie te komen.

Erg voelt het om te horen dat mensen lijden, bang zijn, ziek worden en sterven, door het kleine beestje. Mooi is het hoe er meer aandacht is voor zorg en solidariteit. Verwonderlijk is het dat dat niet altijd zo is. Onduidelijk en mysterieus lijkt het waar het vandaan komt, waar het naartoe gaat en wat de werkelijke betekenis ervan is. Het roept allemaal vragen op, meningen, theorieën, discussies en vervolgens onenigheid, ruzies, verwijten, oordelen en strijd: polariteit.

Hetzelfde met de opbouw naar sterkere straling, een cijfertje hoger. Het klinkt veilig, het klinkt gevaarlijk. Veelbelovend voor de ene, angstaanjagend voor de andere. Opnieuw theorie, discussie, vingerwijzingen, plannen voor strijd, geweld zelfs. Aan beide zijden gedachten over controle. Controle over wat? Over wat gebeurt, over de natuur, in goede of in kwade zin. Eigenlijk controle over angst. Als we het zo of zo doen, zitten we goed, zijn we veilig. Veilig door technologie, of veilig door geen technologie, niet meer bang zijn. Zogezegd. Onze angst, dàt is wat we echt willen controleren. Jij en ik en iedereen. Dus gaan we de buitenwereld proberen te manipuleren, terwijl de oorzaak van angst binnenin ons ligt, in onze gedachten, altijd.

In werkelijkheid weten we het niet. Wat we niet nu ervaren, weten we niet, kennen we niet. Laat staan dat we echt iets weten over oorzaak en gevolg. In werkelijkheid zal er altijd iets zijn om bang voor te zijn, altijd iets of iemand om met de vinger te wijzen, altijd voer voor polariteit.

Dat is wat we nu doen. We zitten in ons kot, achter het scherm, met het geweer in de aanslag. Dat is wat we altijd doen, maar het overgedragen beestje en de 5G-golven lokken ons nog meer uit onze tent, spiegelen ons, vooral als ze NIET echt in ons aanwezig zijn. Als we opgaan in verhalen.

Alles wat we geloven, is een verhaal. Zolang we het niet nu ervaren, is het niet echt. Het virus zal mij doden, ons doden, het virus is niet echt, het virus is maar een griep. Het is de schuld van de Chinezen, van de nieuwe wereldorde, van het eten van vlees. Het is een complot, het is een straf, het is een ramp, het is een zegen. De lockdown maakt mij eenzaam. 5G zal ons doden of doodt ons nu al, 5G zal ons welvaart brengen, we kunnen niet met, we kunnen niet zonder. Ik zal zonder werk vallen, mijn bedrijf zal failliet gaan. Allemaal verhalen. Misschien worden ze ooit bevestigd, maar we weten het niet. We kunnen geloven, om onze angst te beteugelen, maar weten doen we niet.

Zelfs als we ziek zijn, weten we niet echt wat er in ons lichaam gebeurt, welke betekenis het heeft en waar het naartoe gaat. We weten alleen dat we zijn. En dat er verhalen verschijnen en verdwijnen. En dat we ons op een bepaalde manier voelen als we ze geloven. We kunnen kiezen te geloven, ons te laten meenemen uit ons centrum, te creëren zelfs. We kunnen ook kiezen dat niet te doen en gewoon te zijn. Het grootste geschenk van onze creatiekracht schuilt erin deze niet te gebruiken. Dat is de ware keuze en daarin schuilt de grootste kracht. Klinkt misschien onbegrijpelijk, maar zie het dan zo: de grootste kracht stroomt door ons als we haar gewoon niet in de weg staan, niet geloven en dus niet creëren en dus geen obstakels creëren.

Creëren doen we sowieso, maar om gelukkiger te worden, moeten we niet méér creëren, eerder minder. Creëren gaat meestal gepaard met het geloof in iets en met moeten, streven. Creëren is heilzaam als het voor 100% een spel is, een experiment, vol verwondering en nieuwsgierigheid, iets op zich waar niks van afhangt. Als je het zo doet, hoe meer hoe beter. Maar niet met een doel; om iets waard te zijn, om te hebben, om gelukkig te worden. Want dan is het een oneindig gevecht.

Open je armen, ervaar Zijn. Merk je gedachten op, je geloof, je vingerwijzingen en zie ze voor wat ze zijn. Creëer ze niet verder. Hoe? Richt je aandacht op de ervaring van Zijn. Telkens als je geloof opmerkt, ga je daar terug naartoe. En hoe meer je daar bent, hoe meer alles er zal zijn wat je nodig hebt. Je hebt niet veel nodig, en toch is wat je krijgt oneindig rijk.

Hang in there, wees bij Zijn, geloof niet. Wijs niet met de vinger. Of doe het wel. Kies maar. Alles is goed, alleen vaak anders dan we denken. Het is geen oorlog. We zijn met ons hart bij wie lijdt, door ziekte of angst. Hang in there, wees bij Zijn, geloof niet. Als je ziek bent, veel beterschap en be happy. Als je gezond bent, be happy. Het is goed.